Öznesi çocuk, yüklemi mutsuzluk

Ekonomik Kalkınma ve İşbirliği Örgütü (OECD) tarafından1997’de geliştirilen Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı (PISA)‘Öğrenci Refahı’nda 72 ülkede 15 yaş düzeyindeki öğrencilerin refah durumlarınıinceledi. Sonuç Türkiye için vahim! Öğrencilerle yapılan anket çalışmasıyla elde edilen sonuçlaragöre Türkiye; verileri incelenen 28 OECD ülkesi içinde ‘yaşam memnuniyeti’sıralamasında 10 üzerinden 6.12 puanla son sırada yer aldı. Öğrencilerin yaşam tatmin düzeyleri baz alınarak yapılan birbaşka araştırmada ise; Türkiye’de 15 yaş düzeyindeki öğrencilerin 28.6’sıhayatından hiç memnun olmadığını vurgulandı. Bugün küs olduğunu yarın unutacak masumiyetteki çocuklarımızmutsuz! Gece hala bebeğiyle uyuyan çocuklarımız mutsuz! Tek sorumluluğu öğretmeninin verdiği ödevi yapmak olan çocuklarımızmutsuz! “Memleketi ışığa boğacak” çocuklarımız mutsuz! Bugün kelimeleri çoğaltarak yapacağım her vurgunun öznesiçocuk, yüklemi mutsuzluk! Eğitimin yapboz misali bir gün öyle bir gün böyle olduğuülkemde yeni nesil asık suratla temelini atıyor geleceğin. Peki neden? İşten eve yolda bakkala, kasaba ve debankamatikte kredi kartına borç ödeyerek gelen babalar; bütün gün kitleiletişim araçlarıyla toz pembe sunulan hayatın büyüsünü kapılıp zengin hayatınbüyükşehirlerden geçtiğine inanıp çocuklarına ‘Çalış da hayatımızı kurtar’ sorumluluğu yükleyen anneler; değişen mevzuatlarnedeniyle öğretmenleri sistemin hengamesindeboğan düzenlemeler; gündemi beşikgibi sallayan siyasiler; “Çevre ne der?” baskısı yaratan komşular; hatayıcezalandıran başarıyı ödülsüz bırakan bizler; zorlayan yaşam koşulları, geçimsıkıntısı, bugün ne yaptım yerine bugün ne giydin sorusunu dayatan sistem… 3 noktaya ne kadar da çok ihtiyaç duyuyoruzuzayıp giden nedenlerimizi açıklarken… Öyle çok ki… Zira daha akranlarına cinsel istismardabulunulduğu için mutsuz olan, sıra arkadaşını mevsimlik işçi olarak uğurlayan,şiddet gören, kuma anneyle aynı evde yaşayan çocuklarımıza uzun uzundeğinmedim. Mutsuz bir çocukluktan geleceğe taşınanyalnızca yukarı sıraladığım nedenler olacak. Demem o ki “Negençlerden, ne çocuklardan Bir yakınmamyok Arap’ın dediğidoğru: ‘Çocukmazbut…’ Memleketsegörülüyor işte, Güllükgülistanlık… Ne var kigüllerin dikeni çok!” Kelimeleri çoğaltarak yapacağım hervurgunun öznesi çocuk, yüklemi mutsuzluk!