TUHAFLIKLAR

Cuma namazını bahçede kendi seccademiz üzerine kılmaya devam. Her birimiz arasında yaklaşık bir metre sosyal mesafe vardı. Safları sıklaştırmak önceleri sevaptı şimdi ise günah ve yasak. Ağzımızda maske. Maske ile gezmeye ve hele namaz kılmaya mecbur olmak anlatılamaz bir işkence. Korona bitmedi, Urfa’da katlanarak devam ediyor. Yasakların kalkması hastalığın bittiği anlamına gelmiyor. Çoğunluk için azınlığın feda edilmesi tarihin ezeli kanunlarından. Ölen ölür kalan sağlar bizimdir mantığı, devletin mantığı. Her Cuma aynı hareketler, sözler, dualar, ritüeller. Ama nedense gerçek hayatta değişen hiçbir şey yok. Borçlu olanlar borçlu olmaya devam ediyor, hastalık acısı çekenler hastalık acısı çekmeye devam ediyor, güçlüler zayıfları ezmeye devam ediyor. Sosyal hayata ve gerçeklere bakınca yapılan onca dua bu dünyada kabul olmuyor gibi. Hutbe okunurken düşündüm, bin yıllardır milyonlarca insanın elleri semaya kalkıyor. Her biri ayrı bir istek için dua ediyor. Bazılarının isteğinin kabul olması bazılarının isteğinin kabul olmamasına bağlı. Duanın kabul olması ne demek acaba? Biri Allah’tan bir şeyin olmasını istiyor diğeri aynı şeyin olmamasını. Onun için filozofun biri haklı olarak tanrının yerinde olmak istemezdim çünkü kaçan tavşan da ondan yardım istiyor onu kovalayan tazı da diyordu. Her an bizi gören, gözeten, yöneten, yapan, ayakta tutan, besleyen, hem uzakların uzağında hem yakınların yakınında; hem her yerde hem hiçbir yerde bir tanrı tasavvuru çok tuhaf geliyor insana. İsterse bir anda bütün evreni yok edebiliyor, isterse tekrar var edebiliyor. Misli, misali, benzeri, dengi olmadığından ezelden beri yalnız ve tek başına. Başı yok sonu yok, ezeli ve ebedi. Cisim değil, madde değil, araz değil, cevher değil, akla ne gelirse o değil, onun ötesinde ve üstünde. Hiçbir şey ona muhtaç olmadığı halde herkes ve her şey ona muhtaç. Hem sonsuz şefkat sahibi hem sonsuz azap sahibi. Hem sonsuz azabı var hem sonsuz merhameti var. Bu kadar zıtlığı mahiyetinde barındıran ve kendi mahiyetinin maliki kişi-zat bir tanrı. İnsan gibi seviniyor, kızıyor, öfkeleniyor, taraf tutuyor, beddua ediyor. Biliyorum, teoloji bir şekilde bütün bunları te’vil ediyor. Ama işin tuhaflığı bütün tuhaflığı ile ortada durmaya devam ediyor.