BERCESTE BEYİTLER

“Fuzûlî'den haberi olmayan, Şeyh Gâlib'i tanımayan ve dahiNâbî tezgâhından geçmeyen neslimiz maalesef estetiğin hikmetle birleşipnasıl muhteşem bir kale haline geldiğini bilmiyor. Bu eser, o muhteşem kaleye giden yolda bizlere birer işaret levhası olacak küçük;ama çok mühim hükümlerle dolu...” Böyle başlıyordu Emrah Gökçe; “Berceste Beyitler -1” adlı eserine. Meraklılarına tavsiye edeceğimiz bu eser;Emrah Gökçe’nin sosyal medyada yapmış olduğu emek ürünü paylaşımlarınkitap haline getirilmiş halidir. Klasik Türk Şiirlerinden seçmiş olduğu nadide mısraları Osmanlıca yazılışı ile birlikte şiirlerin vezinleri, Osmanlıcası ve Türkçe anlamlı olarak “Berceste Beyitler” de toplayan kitap divan edebiyatına ilgiyi amaçlıyor. Biz de kitabı ilgililerine hassaten tavsiye ederek bu gün köşemizi Divan Edebiyatınınkendimizce en beğendiğimiz şairlerinden seçtiğimiz berceste beyitlere bırakacağız. Şeyh Gâlip Hoşça bak zâtına kim zübde-i âlemsin sen Merdüm-i dîde-i ekvân olan âdemsin sen (Kendine hoşça bir bak alemin özüsün sen. Yaratılmış olan varlıkları gözbebeği olan insansın sen.) Bâkî Baş eğmezizedânîyedünyâ-yıdûn için Allâh’adır tevekkülümüz i’timâdımız (Biz bu değersiz dünya için aşağılık kimselere boyun eğmeyiz. Bizim tevekkülümüz ve ve güvenimiz Allah’adır.) Şeyhülislam Yahyâ Nân-ı huşk ile kanâat gibi bir ni’met mi var Künc-i istiğnâ gibi bir kûşe-i rahât mı var (Kuru ekmekle kanaat etmek kadar güzel bir nimet mi var? Tok gözlü olmak kadar rahat bir köşe mi var?) Nâbî Çok da mağrûr olma kim meyhâne-i ikbâlde Biz hezârân mest-i mağrûrunhumârın görmüşüz (Talih, mutluluk meyhanesinde çok da gurura kapılma Çünkü biz, binlerce gurur sarhoşunun içkiden sonraki sersemliğini görmüşüz.) Nedim Güzel sevmekte zâhidmüşkilin var ise benden sor Bizim ol fende çok tahkîkimiz, itkânımız vardır (Ey dinin özünüanlayamamış zahit! Güzel sevme hususunda zorlanıyorsan o konuyu benden sor. Zira bizim o konuda çokça araştırmamız ve sağlam bilgimiz vardır. ) Fuzûli Cânınıcânânavermekdir kemâli âşıkın, Vermeyen câni'tirâf etmek gerek noksânına. (Âşıklığın en mükemmel hâli, canını sevgiliye vermektir. Can vermeyen kişinin eksikliğini itiraf etmesi gerektir.) Niyâzi-î Mısrî Nâdânı terk etmeden, yârânı arzularsın Hayvanı sen geçmeden insanı arzularsın (Sen cahil, bilgisiz insanı terk etmeden sevgiliye kavuşmayı arzuluyorsun Hayvani nefsin isteklerinden vazgeçmeden hakiki insan olmayı arzuluyorsun. ) Taşlıcalı Yahyâ Ganîdir aşk ile gönlüm ne mülküm ne menâlim var Ne vasl-ı yâra handânam ne hicrândan melâlim var (Gönlümün zenginliği aşktandır, yoksa ne malım ne de mülküm var Ne yâra kavuşmakla mutlu olurum ne de ayrılıktan dolayı hüzünlenirim. ) Neşâti Gittin ammâ ki kodun hasret ile cânı bile, İstemem sensiz olan sohbet-i yârânı bile. (Ey sevgili sen gittin ama canımı hasretle baş başa bıraktın. Sen olmadıktan sonra ben dostlarla sohbet etmeyi bile istemem. ) Kuşadalı İbrahim Halvetî Bu misâfir-hâneninfânîliğinfehmeyleyen Hâne-i kalbinde Hak’dan gayrı mihmân istemez (Bu misafirhaneye benzeyen dünyanın fani olduğunu idrak eden insan, Kalp evinde Allah’tan başka bir misafirin olmasını istemez.)