"Vİ DİNİ EM DİN KIRIN"

  "Ama hangisi doğru İslam?" sorusunu sormak abesle iştigal artık. Bütün İslamlar onları müdafaa edenlere göre doğru. Çünkü kaynaklarda hepsi var. Öyleyse soruyu şöyle sorabiliriz: hangi kaynak doğru? Bunun testini yapabilecek kimse yok. Her grubun kaynakları kendince doğru. Peki Kur'an ne söylüyor? Kur'an'ın bütün söylemleri bizim için dolaylı. Doğrudan bize bir şey söylemiyor. Dolaylı olunca devreye yorumlar giriyor, teviller giriyor, tefsirler giriyor. Onun için "ama gerçek İslam bu değil" şeklindeki söylemler romantik olmanın ötesine geçmiyor.   Adına "yanlış yorum" denen şeyin sorumlusu sadece yorumcu değil, yorumlanan metin de aynı zamanda. Bilişim çağında gencecik Kürt bir kadın başörtü meselesinden dolayı öldürülebiliyor. Öyle ya bu dünyada Kürd'ün kanı sudan bile ucuz. İnsanlar ısrarla "özgürlük, adalet, eşitlik" diyor ama İslami olduğunu söyleyen yönetimler bunu garanti etmiyor, temin etmiyor. Onun için bir İslam ülkelesinden başka bir İslam ülkelesine hicret eden yok ama bir İslam ülkesinden Avrupa ülkesine hicret eden çok.   Cabiri'nin deyişiyle "Arapça konuştukları ve yazdıkları zamanlarda bile bir "batılı" gibi düşünürler, tatillerini Avrupa ülkelerinde geçirir, hatta ülkelerinden çıktıklarında kendilerini adeta hapisten çıkmış gibi hissederler. Yeme-içme, giyim-kuşam alışkanlıkları tamamen batıya özgüdür. Buna rağmen batılı düşünürlerin fikirlerine, teorilerine ve terminolojilerine ihtiyacımız yok, sahip olduklarımız bize yeter demekten çekinmezler."   Çağın ruhunu kavramak lazım. Çağın ruhu "özgürlük, eşitlik, adalet" diyor. Bunlar İslam ülkelerinde olmayan ve bu gidişle hiçbir zaman olmayacak olan şeyler. Çağdaş müslüman düşünürler yaklaşık bir buçuk asırdır bu gerçeği yazdığı, söylediği, haykırdığı halde ecdadperest, maziperest, kişiperest olan geniş yığınlar hiçbir zaman dinlemedi onları. Aksine tekfir ettiler çoğunu. Ve sonuç ortada.   Hulasa, "Vi dini em din kırın." (Bu din deli etti bizi)