Orada bütçeli bir kurum var mı?
Var… Hem de iyi kötü işliyor.
O zaman hemen bir el atalım: dağıtalım, adamlarımızı yerleştirelim, tarumar edelim...
Hani büyük hayallerle kurulan GAP projesi vardı ya, işte onunla İspanya modeli sulama birlikleri kuruldu.
Birlikler demokratik seçimlerle başkanını seçiyordu.
Tabi bu birlikler kısa sürede feodal derebeyler için iktidar kapısı oldu.
Makam, bütçe, iş makinesi, araç derken…
“Bir yere üç personel” mantığıyla doldurulunca birlikler 10 yıl içinde iflas etti.
Maliye’de bir denetçi dosyasını okumuştum, Urfalının deyimiyle tam “berdembert”!
Sonra yeni yönetmelik çıktı. DSİ’den kriterlere uygun memurlar atandı.
Beş yıl içinde birlikler toparlandı.
Ama gel gör ki Suruç’ta su ve elektrik borcu yüzünden bir protesto oldu.
Bahane bu ya, tüm başkanlar istifa ettirildi.
Bizim siyasiler hemen sahaya atladı. Şimdi yeni başkan atamaları için telaştalar.
DSİ, devletin ciddiyetinden eser kalan sayılı kurumlardan biri…
Ama atanmak istenen kişilerin puanı uymuyor.
Dert mi? Yoo! Öğretmen, odacı, kahve köşesinden çırak, kim denk gelirse, hiç alakasız adamları başkan yapmak istiyorlar.
Yasa, yönetmelik mi? Onlar için vız gelir tırıs gider.
Bir kere çiğnendi mi arkası gelir.
O çiğneyen de yanına eşini, dostunu, siyasiyi, bacanağını doldurur.
Sonuç?
Tarımın gözbebeği Urfa’da yeni sorunlar kapıda.
Fal değil bu, gerçek!
Yaz buraya: üç yıl sonra sulandırılmış rant kapısı birlikler, devlete yeni yük getirecek.
Vekiller mi?
Aman güldürmeyin!
Bu sorunun oyun kurucuları zaten onlar.
Vekaleten aldıkları emaneti, eş-dost-akrabaya makam açmak için çalışıp çırpınıyorlar.
Urfalı misali: “Yasa masa ne fayda, benim dayım orda!”
