Şanlıurfa’da neredeyse yaz boyu kazılmayan bir sokak kalmadı. Şehrin özellikle Karaköprü ilçesinde yaşanan inşaat yoğunluğu, üzerine bir de altyapı kazıları eklenince, günlük yaşamın kalitesi adeta dibe vurdu. Toz, toprak, çukurlar ve bitmeyen çalışmalar arasında nefes almak bile zorlaştı.
Benim yaşadığım sokak bu durumun en somut örneği… Yaklaşık beş aydır süren inşaat faaliyetleri yüzünden yolun her tarafında derin çukurlar var. Araçların geçmesi neredeyse imkânsız, yayaların yürüyebilmesi ise ayrı bir dert. Sanki yetmezmiş gibi geçtiğimiz hafta boyunca tüm sokak boyu kazılarak elektrik kabloları döşendiği söylendi. Elbette ki altyapı çalışmalarına kimsenin itirazı yok. Hepimiz biliyoruz ki şehir büyüyor, ihtiyaçlar artıyor. Ama bir sokakta günlerce süren, ayları bulan bu çalışmalar artık insanı canından bezdiriyor.
Üstelik bütün bunlar yazın kavurucu sıcağında yaşanıyor. 40 derecenin üzerindeki sıcaklarda, bir yanda kazılarla ortaya çıkan toz bulutları, diğer yanda açılan çukurlardan saçılan taş-toprak… Çocukların dışarıda oyun oynaması imkânsız, yaşlıların pencerelerini bile açacak hâli yok. Arabalar her an lastik patlatma riskiyle karşı karşıya. Kısacası, hayatımız bir süredir adeta küçük bir cehenneme dönmüş durumda. Burada asıl sorgulanması gereken şey, bu çalışmaların neden planlı ve hızlı yapılmadığıdır. Neden bir sokak günlerce, haftalarca şantiye alanına dönüştürülüyor? Neden kazılan yollar aylarca düzeltilmiyor? Ve neden en önemlisi, bu şehirde yaşayan insanların günlük hayatı bu kadar rahat görmezden gelinebiliyor?
Şanlıurfa, genç nüfusu ve hızla artan inşaat projeleriyle büyüyen bir şehir. Evet, gelişim kaçınılmaz. Ancak modern şehircilik anlayışı, altyapıyı sadece kablo döşemek, boru yerleştirmek olarak görmez. Modern şehircilik aynı zamanda halkın yaşamını kolaylaştırarak hizmet etmektir. Eğer yapılan işler insanı bunaltıyor, sokakları yaşanmaz hale getiriyorsa, orada bir eksiklik var demektir. Bugün yaşadığımız tablo bize şunu gösteriyor: Altyapı, sadece beton ya da asfalt değildir; altyapı aynı zamanda insana verilen değerdir. Eğer yapılan çalışma, hizmet ettiği insanları mutsuz ediyorsa, orada hizmet değil sorun vardır.
Şanlıurfa halkı hizmet istiyor, gelişim istiyor, daha güzel bir şehirde yaşamak istiyor. Ama bütün bunlar olurken hayatlarının çekilmez hale gelmesini değil, kolaylaşmasını beklemek de onların en doğal hakkı.
Afiyette kalın
