Sosyal medyada öyle tuhaf tarifler dolaşıyor ki, insanın aklı duruyor. Bir bakıyorsunuz, ekmek yemeyin deniyor; hemen ardından nohutlu, mercimekli “fit ekmek” tarifleri geliyor. İlk bakışta kulağa sağlıklı geliyor: “Un yok, demek ki kalori az.” Ama işin içine girip malzemelere baktığınızda tablo bambaşka: tahin, kaşar peyniri rendesi, tereyağı, susam, yumurta… Yani kalori açısından pek de masum olmayan bir liste. Ortaya çıkan sonuç, bırakın daha hafif olmayı, bazen bildiğimiz beyaz ekmeğin bile önüne geçen bir kalori deposu.
Burada asıl sorun, kelime oyunlarıyla beslenme algımızın manipüle edilmesi. İnsan “diyet” ya da “fit” kelimesini duyunca, içgüdüsel olarak o yemeği sınırsızca tüketebileceğini sanıyor. Halbuki kalori, malzemenin adıyla değil, içeriğiyle hesaplanır. Nohut veya mercimek tek başına sağlıklıdır, evet. Ama onların yanına bol tahin, peynir, tereyağı eklerseniz, sağlıklı bir bakliyat tarifinden ziyade, kalori bombası hazırlamış olursunuz.
Sosyal medya burada işin tuzu biberi. Renkli sunumlar, şık tabaklar, “günah yokmuş gibi” pazarlanan tarifler… Bir anda binlerce beğeni, onlarca paylaşım alıyor. Ama gerçekte, o küçük görünümlü kek ya da ekmek dilimi, günlük ihtiyacınızın yarısını tek başına karşılayabiliyor. Oysa bu durum çoğu zaman görmezden geliniyor. Çünkü insanlar, göze hoş gelen bir görseli gördüğünde kalori hesabını unutuyor, sağlıklıymış gibi davranıyor.
Bir de işin psikolojik boyutu var: “Ben ekmek yemiyorum, onun yerine nohutlu ekmek yapıyorum” demek, kişiye kendini daha disiplinli hissettiriyor. Oysa mesele ekmeğin adı değil, porsiyonun miktarı ve yemeğin dengesi. Sağlıklı beslenme, havalı isimlerle değil; denge, ölçü ve bilinçle sağlanır.
Kısacası, işin özü şu: Her “diyet” ya da “fit” etiketi gördüğümüzde biraz şüpheyle yaklaşmakta fayda var. Moda tariflerin peşinden koşmak yerine, basit ve dengeli bir mutfak anlayışı benimsemek çok daha doğru. Bazen en sağlıklı tarif, süslü bir “fit kek” değil; ölçülü yenmiş bir dilim normal ekmektir.
Afiyette kalın
