Gönül dünyamız, tıpkı bir kabın içindekini dışa vurması gibi, davranışlarımızı yansıtan bir aynadır. İçimizde ne varsa dışarıya da o yansır. Bu yüzden kalbi kirlenen bir insanın davranışları da ister istemez çirkinleşir. Buna karşılık gönlünde güzellik taşıyan kişinin her hareketi de güzellik olur.
Kalp, insanın hem diğer insanlarla hem de Yaradan’la olan ilişkisinde belirleyici bir merkezdir. İman, sevgi, merhamet ve hayatın tüm güzelliklerinin kaynağı olduğu gibi; kin, nefret ve kötülüklerin de yuvası olabilir. Kalbin eğilimi kimi zaman insanı bütünüyle etkisi altına alır; gördüğünü göstermez, duyduğunu duyurmaz, aklı bile işlevsiz bırakabilir.
Fiziksel olarak kalp durduğunda nasıl hayat sona eriyorsa, manevi olarak kalbin ölmesi de insan için büyük bir tehlikedir. Peygamberimizin bu konuda Allah’a sığınması boşuna değildir. Çünkü kalbi ölen insanın kişiliğinde de sınırlar kaybolur; doğru ile yanlış arasındaki çizgi silinir.
Bugün işlenen suçlara, toplumsal huzuru bozan olaylara baktığımızda, bunların çoğunun kalbi katılaşmış kişilerce yapıldığını görüyoruz. Cana kıymak, hırsızlık, haksızlık, sahtekârlık, kul ve kamu haklarını gasp etmek… Tüm bunların kökünde kirlenen bir gönlün olduğunu inkâr edemeyiz. Kalbi temiz olan insan, kötülüğe ilk adımda “dur” diyebilir.
Günümüzde kirlilik denince akla sadece çevre kirliliği geliyor. Oysa en büyük kirlenme, ahlaki değerlerdeki aşınma ve gönüllerdeki kararmadır. Toplumu bozan da, huzuru kaçıran da aslında bu iç kirlenmedir. Çünkü Allah’tan korkmayan bir kalp, hiçbir değeri umursamaz hâle gelir. Bu da sadece çevre için değil, toplumun güveni ve geleceği için büyük bir tehdit oluşturur.
Oysa Allah’tan korkan, yaratılışın hikmetini hisseden bir kalp hem kendisiyle hem insanlarla hem de Allah ile barışık olur. Ne yapacağını bilir, ne yapmaması gerektiğini de. İç dünyasıyla uyumlu olan bu kişi, hayatına da çevresine de güzellik katar.
Yazımı Peygamberimizin şu duasıyla bitirmek istiyorum:
“Ya Rab! Korkmayan kalpten, kabul edilmeyen duadan, doymak bilmeyen nefisten ve faydası olmayan ilimden Sana sığınırım.”
Kendine merhamet et…
