Günümüz de en büyük sıkıntılar, şehirler de yaşanıyor. Trafik sorunu mu desem, dört duvar arasına terkedilmiş nefesi kesilmiş insanlar mı?
Tüm bu soruların hepsini şehirler de yaşıyoruz.
Merhamet duygusu alınmış, edata Zenciri koparmış aslan! misali şehirler de terör estiren mafya vari insanlar. Masum, yaşlı demeden insanları eziyor bu canavarlar.
Otobüste, park alanların da yaşlı insanların gözüne baka baka saygıdan yoksun gençler!
Şehir kültüründen,nemalamis bunlar. Hem de bir dokunsan, saygı namına her türlü vaazı verecek tipler bunlar.
Şehir kültürü , özgürlük namına bir şey bırakmıyor insanlardan.
Pencereler perdeli, komşu komşunun yanından geçerken selamsız ve asik yüzlü.
Arabalar yan yana bir geçit töreninde.
Hiç kimse birbirini tahammül edemez durum da.
Birisi diğerinin önüne geçmesin diye.
Park sorunu. Nerede bir boş yer bulurum diye sağa sola gidip gelmek. İnsanlar bir ruh hastası oldu bu şehirlerde.
Korna ve araba gürültü sesi.
İnsanların uykusunu kaçırıyor.
Beton ve demir, insanların yaşama hevesini yok ediyor.
Ağaç sevgisinden yoksun caddeler ve sokaklar. Bir beton yığını haline gelmiş tüm yollar. Asfalt kokusu beyinleri çürütüyor. Oksijen yoksunu nefesler.
Tüm bunların yaşam merkezi şehirler.
Şehir kültürü yoksun bıraktı bizi, sevgiden saygıdan, merhametten.
Yeniden bir inşa lazım.
Komşular, bir gül destisi gibi yan yana olmalı. Hepsi de bir araya gelip hasret gidermeli.
İnsanlar huzur bulmalı şehirler de. Arıyorum her yer de yüzü gülen insanları.
Bizi şehirler tutsak etmeden,gelin gönüllülerimiz açılsın bir birimize.
Kalın selâmet ile...
0 Yorum