BÜYÜYÜNCE NE OLMAK İSTİYORSUN?

Öfke ve Umut

“Bir kısım insanlar, müminlere: «Düşmanlarınız olan insanlar, size karşı asker topladılar; aman sakının onlardan!» dediklerinde bu, onların imanlarını bir kat daha arttırdı ve «Allah bize yeter. O ne güzel vekîldir!» dediler.” Al-i İmran 173

Öfkeli miyiz? EVET.

Ama umutluyuz da.

Umutluyuz çünkü bütün orantısızlığına, ahlaksızlık ve kuralsızlığına rağmen şer cephesi hala bile sadece çocuklarla ve sivillerle savaşıyor. Karada, karşılaştığı her sıcak temasta imha ediliyor. Direnişin iradesini kıramıyor. Direnişe; tamam, artık yeter, dedirtemiyor. Gazze’ye yığılan dünyanın tüm süper güçleri, kendi toplumlarına ne insani ve hukuki ne de askeri ve stratejik bir zafer sunamıyor.

Öfkeliyiz. Çünkü düşman mert değil. Kurallara uymuyor. Hiçbir kurala uymuyor. Büyük güçlere öfkeliyiz çünkü bu namert düşman gibi onlar da namert. Her zaman ki gibi namertçe davranıyor. Soykırım yapıyor. Temel ihtiyaçları kesiyor. Savaş dışı, hukuk dışı, kural dışı tüm yöntemlere başvuruyor.

Kendini İslam dünyasına ait gösteren ve bunun getirilerini kullanan diplomasi kandırmacasıyla kandıran ama hiçbir somut sorumluluğunu yerine getirmeyenlere de kızgınız. Kendimize de öfkeliyiz. Bir soykırım yaşanıyorken gerektiği kadar çabalamadığımız ve olanlarda bizim de payımız olduğunu hatırlamak istemediğimizden dolayı.

Bir soykırım yaşanırken, kapısını, penceresini kapatanlara kızgınız. İlk dakikada direnenleri terörist olarak ilan edenlere öfkeliyiz.

Bir soykırım yaşanırken, hiçbir şey olmamış gibi her şeye aynen devam edenlerden beriyiz…

Kendimize de kızgınız, Bir soykırım yaşanırken, kısık seslerimizden dolayı, elimizle bir kötülüğü düzeltecek bir yola giremediğimizden dolayı. Suçluluğumuz budur…

Sonuçta hala Gazzeli bir çocuğa; büyüdüğünde ne olmak istiyorsun, diye bir soru soramıyoruz ve fakat umutluyuz da. Bu soruyu yakında, soykırımdan sağ kurtulan Gazzeli çocuklara ve soramadığımız diğer tüm çocuklara soracağız inşallah. Bu soruyu çocuklara sorabilme sorumluluğumuz var zira bu soruyu sorabilmek, insanlık vicdanı ve şerefe dair bir kıstastır.

Umutluyuz. Sünnetullah’ a inanıyoruz. Kazanmanın ne olduğuna, düşmanımızdan farklı bakıyoruz. Çok az toplulukların, çok topluluklara üstün gelebildiği vahyi kurala inanıyoruz. Ölüyoruz ve ama kazandığımızı biliyoruz.

Allah’ın vaadine inanıyoruz. Yeryüzünde direnişin hep var olacağına inanıyoruz.

Üzgünüz çünkü İslam dünyasının, sayısal olarak söylendiği kadar olmadığını, bunun ancak beşte biri civarında olduğunu gördük. Oysa eskiden bu da yoktu, bu bakımdan da seviniyoruz.

Görüyoruz. Gazze’nin tümü yok edilse de İsrail’in yok olma sürecinin tersine dönemeyeceğini biliyoruz. Rabbim, kılıçlarımızı da Gazze’ den yana kılsın diye umuyoruz.

Rabbim, Gazzeli bir çocuğa; büyüdüğünde ne olmak istiyorsun, diye sormayı nasip etsin. Rabbim, münafıklardan ve zalimlerden umut ve kurtuluş reçetesi bekleyenlerden kalmasın bizi. Rabbim, tüm direnen erlerin ayaklarını sabit, attıklarını isabetli kılsın.