Eskilerden bir zaman, memleket harap ziyan!
Ne aşları var, ne işleri;
Kırsal bir köyde ahali de perişan.
Gel zaman, git zaman derken; Köyün gözü pek Haso ’su, Birkaç banknotu olunca sanki kasa dolusu?!
Bizim Haso, şehirden bir çift çarık ısmarlar,
Köyün diğer erkekleri, yalın ayak avarece otururlar!
Köyün meydanı dolar pejmürde işsiz erkeklerden,
Her işe: “Ha Haso kardaş çarığın var koşasın erken”!
Haso bu, birkaç gün göğsünü gerer; çarığı vardır diye,
Her işe koşunca da, yorulur bitab düşer biteviye!
Bostana dana mı girdi? ha Haso kardaş, koşuver;
Ekine sürü mü kaçtı, kurban Haso kardaş; bir kovuver!
Haso kardaş aşağı,
Haso kardaş yukarı diye diye,
Haso, bakar ki çarıklar; başına birer belaviye!
Aklını başına toplar Haso, nihai kararını verir,
Sırtından geçinen tembellere, şu,güzel bir dersi verir!
Çıkarır çarıkları, yapıştırır suratsızların suratına,
Marifet çarıklardan ise, alın geçirin ayaklarınıza!
Bakın bakalım, nasılmış her şeye koşarak; yorulmak,
Dayanır mı ayak tabanlarındaki nasır ve çatlak!
Çarıklı Haso’nun çilesi, çarıkları atınca sona erdi,
Oh be hürriyet nasıl şeymiş böyle durmadan derdi!
Başkalarının sırtından geçinen kurnazlara bu, olsun ithaf;
Bizde İman kardeşliği esastır, gerisilaf-ü güzaf!
Medeniyet adına, batılı dayatan devrim yobazlarına, Cambazlıkla iş yapan, sahte din tüccarlarına!
Bizi aldatan bizden değildir,” kavli şerif gereği;
İman, Uhuvvet, Hürriyet; kıyam, dinin direği!
Hasanlarımıza, göbeğini kaşıyan Haso diyenler, Ecnebiye, inkârcıya çanak tuttu hainler!
Bizde her varlık, paha biçilmez birer değer,
Saltanat kimseye kalmaz, bunu da iyi bilsinler!
Çarıklı Haso’dan, tembelce oturan“sinlik” köylülere,
Misalde hata olmaz, darb-ı mesel ile, varılır; “birçok” habere!
Haso toplamasaydı aklını başına, daha çok ezilirdi,
Bir ömür boyu, sığır koyun yolunda; gider de gelirdi!
Mizari, hikayeyi tüm dostlara; şiir'in diliyle aktardı,
Zaten kadr-u kıymeti de, birkaç katre kadardı!?
Bir zamanlar o da, tezgahında güzel şeyler satardı;
Malum, o zamanlarda mevsimler hep, bahardı!..
